UNICEF Polska – pomagamy dzieciom

Przez cały okres dojrzewania troskliwi i wspierający rodzice oraz opiekunowie pozostają jednym z najważniejszych czynników pozwalających na utrzymanie u dziecka dobrego samopoczucia i zdrowia psychicznego. Pozytywne relacje z najbliższymi są kluczowe dla rozwoju i dobrostanu psychicznego każdego nastolatka.

Naucz się zauważać znaki ostrzegawcze i dowiedz się, jak zadbać o zdrowie psychiczne dziecka.

Czasami możesz zauważyć zmiany w zachowaniu dziecka, jego nastroju lub odczuwanej radości z wykonywania ulubionych czynności. Być może martwisz się o nie i nie wiesz, jak mu pomóc. Niektóre z tych zmian mogą być związane z typowymi etapami rozwoju. Jeśli jednak zmiany te utrzymują się przez kilka tygodni i przeszkadzają w codziennym funkcjonowaniu, należy poszukać pomocy.

Jeśli zauważysz u swojego dziecka jedno lub więcej z poniższych zachowań, skonsultuj się z lekarzem pierwszego kontaktu lub psychologiem:

• próba wyrządzenia sobie krzywdy lub planowanie takich działań, mówienie o samobójstwie
• odczuwanie intensywnego smutku lub wycofanie utrzymujące się przez ponad dwa tygodnie
• doświadczanie nagłego, przytłaczającego strachu bez powodu, związane czasem z przyspieszonym biciem serca lub przyspieszonym oddechem
• angażowanie się w bójki lub wyrażanie chęci skrzywdzenia innych
• niezdrowy stosunek do jedzenia, który może obejmować spożywanie zbyt dużych lub zbyt małych porcji, albo nadmierne ćwiczenia w celu utraty wagi
• zamartwianie się lub lęki, które przeszkadzają w codziennych czynnościach
• ekstremalne trudności z koncentracją lub pozostaniem w bezruchu
• sięganie po narkotyki lub alkohol
• duże wahania nastroju, które powodują problemy w relacjach z rodziną i przyjaciółmi
• drastyczne zmiany w zachowaniu lub osobowości

Jeśli zauważysz, że twoje nastoletnie dziecko zmaga się z którymkolwiek z powyższych problemów, wspieraj je, dodawaj mu otuchy, powiedz mu, że może na ciebie liczyć. Poproś o pozwolenie na skorzystanie ze specjalistycznej pomocy dla dziecka. Jeśli uważasz, że dziecko stanowi zagrożenie dla siebie lub innych – nie czekaj. Działaj! 

Co możesz powiedzieć w takiej sytuacji? Oto przykłady:
 

• „To bardzo dobrze, że mi o tym mówisz. Nie musisz się tak czuć – razem możemy sięgnąć po dodatkowe wsparcie. Czy nie masz nic przeciwko temu?”
• „Zauważyłam, że ostatnio nie jesteś sobą, a biorąc pod uwagę wszystko, co się dzieje, jest to całkowicie zrozumiałe. Znam zaufaną osobę, która może pomóc Ci poczuć się lepiej. Czy byłoby ok, gdybyśmy ustalili dla ciebie termin na spotkanie z nią?”

Jeśli dziecko odmawia pomocy, to omów swoje obawy z lekarzem, który doradzi, co zrobić, aby wesprzeć nastolatka lub pomóc w ocenie wszelkich sygnałów ostrzegawczych.

Najważniejsze jest pokazanie dziecku, że ci na nim zależy, że je kochasz i wspierasz oraz że będziesz dla niego oparciem bez względu na wszystko. Oboje możecie być nieco niepewni co do tego, jakie kroki należy podjąć, ale zapewnij nastolatka, że wspólnie się tym zajmiecie i że jego dobre samopoczucie jest dla ciebie priorytetem.

Jeśli uważasz, że twoje dziecko stanowi zagrożenie dla siebie lub innych, możesz zasięgnąć pomocy, dzwoniąc na krajowy telefon zaufania.

Znajdziesz je tutaj: https://unicef.pl/co-robimy/prawa-dziecka/gdzie-szukac-pomocy