Sudan Południowy uzyskał niepodległość w 2011 roku, po długiej wojnie domowej. To najmłodsze państwo świata, wciąż pogrążone w chaosie, objęte jest kryzysem humanitarnym. Problem przesiedleń, powodzie, epidemie i braki żywnościowe są jednymi z wielu zagrożeń, jakie dotykają mieszkańców kraju. Setki tysięcy rodzin musiało opuścić swoje domy w poszukiwaniu bezpiecznego schronienia. Brakuje dostępu opieki medycznej. Warunki sanitarno–higieniczne w tymczasowych obozach są katastrofalne.
Tylko 40% populacji ma dostęp do czystej wody pitnej. Inwestycje w tym obszarze mają kluczowe znaczenie dla poprawy zdrowia dzieci. Zanieczyszczona woda jest jedną z głównych przyczyn rozprzestrzeniania się chorób.
Szacuje się, że w Sudanie w 2019 roku:
- Przedłużający się konflikt uniemożliwił osobom przesiedlonym powrót do domu i poważnie utrudnia świadczenie podstawowych usług dla 7,5 miliona osób, w tym 4,1 miliona dzieci.
- Ponad 1,5 miliona osób zostało przesiedlonych wewnątrz kraju, a 2,2 miliona przebywa w krajach sąsiednich.
- Usługi socjalne, takie jak podstawowa opieka zdrowotna i edukacja, są utrudnione z powodu niestabilnej sytuacji w kraju..
- UNICEF spodziewa się wzrostu liczby dzieci z ciężkim ostrym niedożywieniem, z 860 tysięcy w 2019 do 1,3 miliona w 2020 roku. To ponad 292 tysięcy dzieci w wieku poniżej 5 lat, które będą cierpieć z powodu ciężkiego ostrego niedożywienia. Powodem jest brak bezpieczeństwa żywnościowego, choroby takie jak malaria, odra, biegunka i złe odżywianie.
- Od 2014 r. Organizacja Narodów Zjednoczonych zweryfikowała ponad 3600 przypadków poważnych naruszeń, które dotknęły 98 tysięcy dzieci i młodzieży.
- 65% kobiet i dziewcząt doświadczyło przemocy fizycznej i / lub seksualnej.
- Szacuje się, że 900 tysięcy dzieci cierpi z powodu stresu psychicznego, wynikającego z bycia świadkami przemocy lub doświadczenia jej bezpośrednio podczas ataków na szkoły czy podobnych incydentów z użyciem przemocy.
- Ponad 2,2 miliona dzieci jest poza szkołą, a 6 milionów ludzi jest narażonych na wybuchy chorób, takich jak ebola i cholera. Mają ograniczony dostęp do czystej wody, urządzeń sanitarnych i artykułów higienicznych.
Kiedy Adut miała 14 miesięcy, została przyjęta do programu żywieniowego wspieranego przez UNICEF w Aweil. Dziewczynka była niedożywiona, gorączkowała i miała biegunkę. Nie chciała jeść i z dnia na dzień była coraz słabsza. W ośrodku w Aweil ustalono, że choruje na malarię, która jest jedną z głównych przyczyn niedożywienia.
Po leczeniu malarii i podaniu gotowej do użycia żywności terapeutycznej, Adut został wypisana z programu już po ośmiu tygodniach. Wtedy właśnie, po odzyskaniu siły w nogach, zaczęła chodzić. Teraz jest aktywną, upartą dziewczynką, która wie, jak zdobyć to, czego chce od swoich starszych sióstr i braci. Dobrze się odżywia i zdrowo się rozwija.
UNICEF stale podejmuje działania zmierzające do złagodzenia skutków kryzysu humanitarnego w Sudanie Południowym. W samym 2019 roku dotarliśmy z pomocą do prawie 1,1 miliona osób. Ponadto w 2019 roku:
- Wyleczonych zostało 91%, czyli ponad 237 tysięcy poważnie niedożywionych dzieci, przyjętych na leczenie. .
- Ponad 496 tysięcy osób uzyskało dostęp do czystej wody pitnej, wybudowano 54 studnie, 626 istniejących ujęć wodnych poddano modernizacji.
- 63 tysiące rodzin otrzymało moskitiery chroniące przed malarią.
- Dwie krajowe akcje szczepień pomogły dotrzeć do ponad 729 tysięcy dzieci. Dodatkowe fundusze rozwojowe poprawiły dostęp do nauki, docierając do 88% dzieci w wieku szkolnym.
- 66 tysięcy uczniów uzyskało dostęp do zmodernizowanych urządzeń sanitarnych, a ponad 15 tysięcy kobiet i dziewcząt otrzymało środki higieny intymnej.
- Przeszkolono 4500 nauczycieli w zakresie podstawowej pedagogiki, a 598,5 tysiąca dzieci uzyskało dostęp do edukacji - 42 procent tej liczby stanowiły dziewczęta.
- 303 dzieci zostało uwolnionych z grup zbrojnych, w których były zmuszane do walk
- 244 tysiące dzieci otrzymało wsparcie psychologiczne.
- UNICEF współpracował z partnerami i z władzami lokalnymi, aby wspólnie przygotować się na szybkie reagowanie w przypadkach epidemii chorób, takich jak Eboli, a także sytuacji braku bezpieczeństwa żywnościowego czy powszechnych przesiedleń. Ponad 50% partnerstw stanowiło partnerstwa lokalne.